Ramazan Ateş Şiirleri - Şair Ramazan Ateş

Ben beni kaybettim dostlar,
Bulan yok mu bana beni?
Ne yerdeyim ne de gökte,
Gören yok mu orda beni?

Gece uyku gormez oldu.

Zengin olsam dünyada,
Param olsa sınırsız.
Ama başım ağrısa,
Para ne ki huzursuz.

Konağım yatım katım,

Sana bir çift sözüm kaldı,
Söyleyimde gel öyle git.
Gönlün var gönlümde kaldı,
Vereyimde gel öyle git.

Unutmak kolaysa unut,

Bekliyorum,
Bir gün bana gelmelisin.
Ama çok gecikme,
Bir an önce gelmelisin.

İnan,

Sen bir koca yalansın,
Dönsen n’olur, dönmesen ne?
Kötülere kalansın,
Dönsen n’olur, dönmesen ne?

Dünya dedik fos çıktın,

Ben deliyim ben divane,
Yıkılmış dönmüş virane,
Saç ağarmış bel bükülmüş,
Dökülmüş diş tane tane.

Sevgi nedir hiç bilmedim.

Anam senin ellerinden,
Öpem diyom öpemiyom.
Şu gurbet var aramızda,
Gelinmiyo, gelemiyom.

Aklımdasın her an benim,

Anam deyip hislenip,
Ağladığın oldu mu?
Babam diye gurbette,
Ağladığın oldu mu?

Gözyaşını akıtıp,

Sevda denizine atsalar beni,
Sen varsan yanımda, boğulmam inan.
İçim yanıyorken senin sevdanla,
Ateşle yanar mı? yüreği yanan.

Ramazan Ateş/Enschede-1.12.2005

Mevlam bize akıl vermiş,
Mantık vermiş, fikir vermiş.
Budur doğru yolum demiş,
Gitmemenin alemi ne?

Öyle ye, iç, yan gel ve yat,