'Puslu bir İstanbul sabahı' gibi girdin hayatıma.
Güneşimle gününü, ay ' ımla geceni aydınlatmaya çalıştım.
Şiirlerimle yüreğini, dokunuşumla bedenini ısıtmaya çalıştım.
Yine de;
Kendi labirentinde kaybolmuş,
Terkedilişlere alışmış seni,
Sevilmeye, mutluluğa alıştıramadım.
Yüreğimi yalayarak huzur veren dalgalarım,
İçine bıraktığın çakıl taşlarının
Yüreğimi kanatmasına engel olamayınca,
Çaresiz seni anılarıma uğurladım...
6.2.2001/ İstanbul
Fidan AykutKayıt Tarihi : 7.2.2001 08:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)