Platonik Dikenler Şiiri - Muhammed Emirci

Ne ara karar vermiştik aşk denilen şeyde figüran olmaya
Ve acılar hangi aralık başlamıştı sefer tasımıza dolmaya
İlcelerarası seyahat sonrası yalnızlık arıları yapmıştı peteği
İlim tahsil edecektik gûya irfanımız artacaktı mevzuat gereği
Şehre tepeden bakan pembe boyalı köhne metruk mimari
Hep soğuk geldi biraz olsa alışsa idim soğukluğuna bari
Yatakhanesi bile heyhûla karşıdan görsen cezaevi sanırsın
Mahpus yılları dolduruyoruz başka düşünme aldanırsın
Koğuş koğuş ranza ranza loş koridorlar gençliğimi aldı benden
Ortaokul farklı mıydı ki;intikal etmiştim yatılı bölgeden
Çam kokulu İda izin vermezdi sıcacık Egenin imbatı gelsin
Gelsin de bu şehir azıcık biraz hiç yoksa sevmeyi sevsin
Kadim zamanlardan kalan bu şehir namı değer Pegai
Bizim metruk yapı girişte solda şehrin kapısında dikilmiş fedai
Lise yılları denen başta kavak yelleri  esen o yıllar
Ilk aşklar ilk ayrılıklar ilk façalar ilk kaçamaklar
Ve sevgililik müessesesine kapıdan girdik çaktırmadan
Ama hiç bir karşı cinsin haberi olmadı bu durumdan
Herhangibir disiplin kurulu yalanında tartışılan aşkım olmadı
Herhangi bir dilberin yumuşak dudaklarına dudaklarım dayanmadı
Zira,ekserimiz kıçımıza batan platonik pıtrak dikenlerini ayıkladı
Erkeklikti,denmezdi,racona tersti kuytularda ne hüzünler sakladı
Bizimkiside öyle bir derin mevzuu bilinmemesi gereken
Fıstık yeşili nazarıyle temaşa edince bahar geliverirdi erken
Bizde o müesseseye dahil olduk gari diye zannederken
Ardına bile bakmadı sürtük ne haldeyiz,giderken
Inanamadim bu insanoğlu bazen ne kadar duyarsız ve kalpsiz
Ve bir ayrılık arefesinde o an ben bir o kadar çaresiz
Ne yapmış olabilirdim yaş otuz küsür olsada çözemediğim
Aslında aşk denenin bana haram edildiğini bilemediğim