Unutmak istiyorum seni ve kendimi sırra kadem basarcasına kaçıp gitmem gibi.Bizim hayat trenini kaçıralı çok oldu.Biliyorum iş işten geçti pişman oldun ama çok geç pişman oldun .Anılar nehrinde yüzerken senin bir kaşık sözlerinde boğuldum ,yeri geldi uçurumun kenarında boşluğa senin adını haykırdım belki duyarsın da beni kurtarırsın diye fakat başkaları geldi ve beni o uçurumdan attılar ve senin o kararsızlıkların tükendi ve benim eski masumiyetim kalmadı.Ben artık çok değiştim çünkü bu sefer gerçekten yıkıldım hayatım boyunca unutamayacağım travmaya maruz kaldım belki de ölebilirdim yolun sonunda bundan kurtuldum ama sana şunu söyleyebilirim ki ölmekten beter oldum.İçimde Tanrı başta olmak üzere kendime herkese her şeye bir isyan ve kızgınlık var bunu nasıl atlatırım hiç bilmiyorum belki de bu acının getirdiği intikam ateşinde hem kendimi hem de onu yakarak rahatlayabilirim ya da durumu kabullenerek Tanrının bana verdiği bu yazgıyı kabullenerek içimin yangınını bir nebze gözyaşlarımla serinletirim belki de .Sana karşı başım eğik omzum çökük ve senin de bu vaziyette hayal kırıklıkları ile ayrılmanı istemezdim.
REYHAN KARAYEL
Kayıt Tarihi : 4.12.2022 22:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!