Hüzün dalgaları bırakarak batıyor güneş,
Kanguru adalarının ardında,
Durgunluğun zayıf ışıkları,
Tozlu pencerelerde donuyor.
Sonra yavaş yavaş ve gizlice,
Karanlık yaşamın üzerine çöküyor,
Bekleyenlere yetmez günlerinin yarısı,
Bırakmazlar sevgilinin köyüne.
Duyguları boğar yalnızlık,
Kara dumanla deler gönülleri,
Keskin acılarla deler,
Paslı hançer gibi.
Kayıt Tarihi : 12.5.2024 22:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!