Tıpkı bir yılan gibi kabuk atıyor şehir
Ölümü perdeleyen,hayatı zorlayan şehre iyi bak
Zülum ve küfür yükseliyor
Dudaklarımın arasına harcını koyuyor
Şehir...
Bir kuş olur da uçarmış
Uzaktan uzağa
Müminlerin dualarında
Toprak,
Bağrını açar da ağlarmış
Gözyaşlarım çiçeklendi sevgilim
O günde,bu günde sevdandayım
Gün olur meyvemizi renk alır
Yakalım artık vuslat ışıklarını
Tutuşsun yağmurumuz
Yıldızlar geceyi başıma dökmüş
Rahmet bulutlara karışmış gider
Benim bu çürük toprağın sahibi
Dilimde zikir taşları dudaklarım morarmış gibi
Nerede sevginin kanatları
Sen gözlerimi tut
Ona oyna her şeyini
Gözlerim atına binen çocukların terkisinde
Yüreğine erişmek diler
Sen gözlerimi tut,rüzğara inat
Güneşte deprem var, gözleri kopmuş kudüs'ün
Beynimin çiçekleri dışarı çıkmayın
Kaderimle beraber, korkunun ortasındayım
Ne yukarı çıkıyorum, ne aşagıya düşüyorum
Beli kırılmış taş gibi boşlukta sallanıyorum
Sürdün meyhanesine aşkın
Ayyaş kalbimi
Konuştukça yapraklar kurutan kalbimde
Nice başlangıçlar
Nefis ateş,basamaklarında yukarı çıkıyor
Alçaklığın tabanına,heykelini dikiyor gölgeden
Seytanın kalbi karanlığın vicdanıyım diyor
Suları çarmıha geren tılsım bende hüner
İhaneti kurşun gibi hedefine koyan benim
anneciğim içimde hislerin döşeli
bende dert gibisin süzülüp akmaktayım
sokaklarda çocuklar gezer hep neşeli
güller gibiyim ben yarından korkmaktayım
yokluk kaderimizden giderse günümüz
denize dalan yüzünü göstermeyen şanıymış
bu gün hüzün diliyle konuşan sen misin
kor gibi hırsınla balıkları yakarsın
gözyaşımı acıyla kavurup evimi süslersin
ateş gibi gelip canımı elleyen yar mısın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!