Özlem Geray Şiirleri - Şair Özlem Geray

Sen
Uzak okyanuslardan gelmiştin,
Ayaz iklimlerin hırçın delikanlısı
Ben
Güneşe tutkun, sıcağa vurgun
Vahşi bir çöl prensesi..

Ümitler bittiğinde
Yürekler yaralıdır..
Yürekler ezilmiş ayaklar altında.
Ve bir kapı aralığında sıkışmış,
Daralır da daralır ruhlar,
Can çekişirler kapanırken kapılar.

Bir kumar oynandı
Hayat masasında
Oysa durum sersefil
Cepler bomboştu..
Sen beyin kıvrımlarını.. aklını..
Bense

Seni de mi unuttular?
Boşver aldırma, dayan!
Yedi cihan unutsa da seni
Sen unutma hiç, kendini
Hatırla!

Gözlerine gece düşmüş
Karanlık düş, yıldızı yok
Saatler keşkede durmuş
Geçmez gece, gündüzü yok

Gönlüne bir hece düşmüş

Aşkın ağlattı beni
Gülünesi bir oyunda
Ben gözyaşımla izledim kendi rolümü,
Seyirciler kahkahalarla
Gülmedim, gülemedim,
Ağlattı beni bu komedi

Hayat bir sigara gibidir
Bitene kadar çekersin
Tiksinirsin bazen tüketirken
Bazen zevklenirsin.
Vazgeçmeye çalıştıkça
Daha çok kapılırsın cazibesine

Dostum,
Kendini hiç boşa yıpratma..
İkisi bir arada olmuyor işte
Ya yalnız kendini dşüneceksin,
Ya başkasını.
Baktım,

-Ahir zamandır..
Günlerden kim bilir ne
Yıllardan hangisidir bilinmez

Sokak arasında sek sek oynayan çocukluğum
Küsüp gittiğinden beri

Önceleri çocuktum;
İpi kopmuş,
Ve sahibinin elinden kurtulmuş
Renkli bir uçurtmayı kıskandım,
Benden, hepimizden özgürdü çünkü..
Martıyı kıskandım ben