Ellerinin izi çıkıyordu resim kağıtlarına,
Dudaklarında ki kıvrılmış gülümsemeyi,
Cebime koyup saklayasım geliyordu da söyleyemiyordum.
Çünkü ben onun güzel ve eşsiz dilinde,
Konuşmayı bilmiyordum.
Ben konuşmayı bilmediğim için eksiktim,
Gözünüz kapalı güvendiğiniz tek şey gece olsun o hiç yalan söylemez ve kendinden başkasını da üzerine giyinmez!
Özlem Ayşe Çiçek
Yine solumda kuluçkaya yattı gece...
Saat başı vurmak için beni haince.
Senden yana çok açığım var
Senden yana pek yaram.
Soluma pusuya yattı yine gece..
Birisi beni benden alıp benim olmadığım bir yere götürebilir mi ?
Dilimi bilmeyen bu dünyadan çok sıkıldım. .
Yolculuklara bulanmak istiyorum
Sebepsiz yolculuklar çekiyor canım
Aç olmadığım halde
Saramadığımız yaralarımız yüzünden çürütüyoruz içimizi...
Kan kokuyor da kusmuyoruz yüreğimizi.
Ne vakit gece olsa yara bantları eksiliyor gönül çekmecemizden... Ne vakit gündüz... Gülümseyerek kesiyoruz bileklerimizi.
Özlem Ayşe Çiçek
Koy gözlerinin kahvesini önüme, içeceğim...
Seni kimsenin kimseyi sevmediği kadar çok seveceğim.
Ben çekirdek şarabını dost ile içmezsem yaram kabuk bağlamaz...
Dosta dökmezsem içimi güvelenir gönül.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!