Senin adına sevindim nedir yahu..
Benim adımda üzülebiliyor musun bari?
Yapay iyimserliğini küflü yüreğine göm de,
Bi zahmet uzaklaş yaralarımdan,
Sana diyorum yara nedir bilmeyen bencil adam..
Ve bir kağıdın daha katiliyim...
Ellerim yine adına şiirler mi yazıyor ne?
Nasıl olabiliyor bu böyle?
Tükettiğim kaçıncı tükenmez kalem bu, bilmiyorum...
Sadece vurdukça kalemimin silik gölgesi kağıdıma,
Seni yazarak güzelleştiriyorum...
Umarım sevgilim...
Bana açtığın yaralardan,
Sende alırsın...
Umarım sana benzeyen aşklardan,
Kendine koleksiyon yaparsın...
Ben bir yazarım,
Benim dilim, dinim, ideolojim olamaz!
Benim, dinim, dilim, görüşüm,
Benim herşeyim sanat...
Ve sen gözlerinde kaybolmuş yıldızların ışıgıyla beni kendine hapseden yeni mavi yedi mavi de el cekiyor senden..
Yağmur raksederken cama vuran yarı açık penceremin mecazında
Kahretsin sen yelkovanın akrepsi yüzü ile oyalıyorsun beni...
Soğuk bir kahve ile bir kaç kelime bırakıyorsun değil mi yanı başıma
Neden rengimi seviyorsun, kime söyleniyorum, neden susar gibi konuşuyorsun?
Bir şey bildiğin yok, hiç bir şey kadar bir kahvemin rengi değil mi gözlerin
Tümcelerde efsunlanıyor muyum ne?
Içi mezarlık olan bir kadın, yas tutmaktan öyle herkesi sevemez üstadım..
Kırkı çıkmayan acılarım var benim
Tek yapacağın seni sevmeme izin vermek..
Sonrası yüreğimin işi.
Beni sevmeni ummuyorum.
Yüreğimin sende çürümesini istiyorum.
Her zaman ki gibi bugünde.
Düşüncelerinize prezervatif takmak isteyenler olacak.
Sen edebiyat yolunda hiç bir şeyden kaçma dostum.
Cesur olabildiğin kadar cesur ol.
Cesaret hep korkulan bir şey olmuştur.
Mürekkebin ile kes hepsinin sesini,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!