Özgür Mutlu Şiirleri - Şair Özgür Mutlu

Hayatın karmaşasında yol alırken,
Geçmişe dönüp baktığımda,
Belirli bir figür belirir zihnimde: Sen.

Çocukluğumun silik hatıralarında,
Şefkatinle örülmüş acısıyla tatlısıyla geçen günler var.

Aşkımız sevgi duvarını aştı gülüm,
Her engeli, her zorluğu aştık seninle.
Gözlerindeki ışıkla aydınlandı yolumuz,
Gül bahçesidir senle ölüm, bildim ben.

Karanlık çökerken şehrin üzerine,
Gökyüzü bulutlarla örtülü,
Sokaklar sessiz,
ama içimizde bir isyan,
Kalbim sadece seninle dolu.
Bir dokunuşun yetiyor beni

Yirmi üç Nisan geldi yine,
Çocukların bayramı, neşe dolu, rengarenk,
Ata'mızın izinde, umutla yürüyen,
Her bir yürek atıyor aynı heyecanla, tek tek.

Gözlerde parlayan ışık,

Li ser nexşeya ruhê min erdnîgareke xwîndar,
Her xetek bi mîreka reş a zulmê hatiye xêzkirin.
Tewqa heft qat êş li canê min kiriye girê,
Qîrînên min ên bêdeng di vî bajarê bêdeng de dihejin.

Li bin lingên min şikestiyên camê, her gavek xwîn û birîn,

Birisi var birisi, gelir ansızın,
Aradığında diyeceğim, içimde hüzün:
Hangi dağda kurt öldü, bu nasıl bir iş?
Yok artık o eski günler, değişti her gidiş.

El ele, omuz omuza,
Göz göze, yürek yüreğe,
Bu fırtınada birlikteyiz,
Aşkımız en güçlü kalkan.
Korkulara meydan okuruz,
Gelecek kaygısını unuturuz.

Güneş doğuyor
Bir sevda ile yükseliyor
Kardeşlik kokuyor
Köyler kasabalar şehirler
Umudunu yitirmemiş
Millet güçlü dimdik

Bizde geldik gidiyoruz.
hiç bir durakta duramadan
kokunu bile doyasıya almadan
sebebini bile anlamadan

Oturmuş çaresizce düşünürsün,
Yok olmuş bir geleceğe,
Bakarken aynada sen
Gecenin karanlığında
Çırpınır, savrulur ve yıkılırsın.