Özgür Köktürk Şiirleri - Şair Özgür Köktürk

Akşam hüzünle gelir yüreğime
Yağmur yağmur sallanır yapraklar
Penceremde buğulu bir bakış
İçim umut, sesim kırık, dilimde şarkılar

Dağlardaki gökkuşağının
Ömrüme her uzanışında
Yüreğimin atışları seni sayıkladığında
Gecenin esrarengiz karanlığı
Yıldızları çağırdığında
Ay ışığıyla

Bereketli şafakların kızıllığında
Sarı günlere özlem duyar geceler
Her aşkın gizi sıra sıra
Dizilmiş, çırpınarak bekler

Dertleri korlar içinde yanar gibi

Kin türüküsü dudaklarımda
Dizelerimden kan damlar
Açık bir mezar gibi sırıtır sevdam
Ayaklarım kendiliğinden götürür
Kendine akan sulara inat...

Kopuyorsa gülüşlerin rüzgârın alevinden
Tutuyorsa saçların özlemlerin elinden
Düşüyorsa güneşin gecelerin selinden
Haykır umudunu solan çığlıklara

Gizlenme kuytusunda açık denizlerin

Ağlama güzel kardeş akmasın yaşların
Her gece güneşe gebe, incitme dalların
Kırık düşlerimiz, soluk bakışlarımız akıyor
Sus pus olup karanlıkta kayboluyor

Savrulan bahar, soğuk duvarlara yansıyor

Beklerim dostun sesini
Gecenin kucağına gömüldüğümde
Bir nefes, bir ışık, bir meltemini
Suskunluk çağladığında içimde

Sarılırım umutsuz titreyişlere

Cebimizde hayatın hüzünleri
Arkamızda sessiz bir rüzgâr
Nereden geldiği belli değil...

Ümitsizliği yendik seninle
Nedenleri sorguladık bazen

Hiç böyle hoyratça harcanmamıştı sevda
Aşk hiç bu kadar değersizleşmemişti
Fuhuş koridoru sokaklarda
Hiçbir sevgi sözcüğü bu kadar kolay tüketilmemişti...

Yalınayak yürüyorum leş kokan bulvarda

Zulümlerin suçu Yaradan’da mı
Dualar ahlar naz olur ağlarım
İsyan dolu yürek: oradan da mı
İnkârın inkıraz olur ağlarım

Düşme umutsuzluk deryalarına