G ündüz ve geceye muâdil gözlerin.
Ü zülsen bulutlar ağlar be Gülşen.
L aleler, nergisler, güller utanır.
Ş enlenir seni gören bülbüller
E fdâl eder seni, ölmemek için serçeler.
N âdide bir esersin sen, Gülşen.
Sevmedin yâr, canımın canı yandı.
İçimde hasretin, sırtımda hançerin kaldı.
Paslanmış, kırılmış birazda kanlı.
Gözlerim değil yaşlı, günahsız yüreğim yaslı
Bu çağda bu sevda akla zarardı,
Sandığım kadar tatlı değilmiş aşk,
İçimden bir ses diyor kaldır onu at!
Vur kadehi yerlere, resmini de yak!
Pişman olsun bir anda, kaç kendini arat!
Ne çocuk ne genç ne ihtiyâr,
Azrâil insanın yaşına bakmaz;
Ne fakîr ne zengin ne de sultân,
Azrâil insanda sıfât aramaz.
Yıkanır bedenin, kefenin giyilir.
Umursamadın sanki yokmuşum gibi
Şimdi gelsen neyime yararsın,
Hakk'ın huzûruna kavuştum artık
Okuma! İstemem bir Fatiha'nı...!
Kan ağlattın âşığına bir medet!
Revâ mıdır? Kahrolayım sen seyret!
Kalbime yükledin koskoca külfet,
Diyorum ki kendime sabret, sabret...!
Düz bir metin yazıyorsun,
Şiir oldu sanıyorsun
Tutarsızca yazıyorsun,
Şâirim ben deme bâri.
Redifin yok, kâfiyen yok;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!