Özgül Özyılmaz Şiirleri - Şair Özgül Özy ...

“Neden” diye sordu gönlüm
Her zamanki gibi sen oldum cevapladım..
“Sevmedim seni yeterince,
İstemedim seni ömrümce” dedi bendeki sen..
Sustum..
Söylenecek ne kaldıki gönül istemeyince..

Sen gittin
Ben bittim..
Neden-niçin-nasıl soruları yalnızca teferruat..
Sen vazgeçtin
Ben öldüm..

Tüm Gönül Dostlarıma;
Varolduğunuz, sevginizi ve desteğinizi esirgemediğiniz için,
Beni unutmayıp hep yanımda olduğunuz,
En umulmazı bana yaşattığınız,
İnanıp, güvenip, beni ben olarak kabul edip
En önemlisi de beni böylesine sevdiğiniz için

Sen; aklıma düştüğünde gülüşümsün..
Sen; sesini duyduğumda huzurumsun..
Sen; gözlerine baktığımda kalp çarpıntımsın!
Sen; düşlerimde yaşattığım, kum tanesi umudumsun..
Sen; seni bilmeden, ben fark etmeden sol yanımda sızımsın! ..

En çok senin koynunda uyumayı sevdim,
Bir çocuk gibi sana sokulmayı, sarılıp sarmalanmayı..
Belkide, çocukluğumda ana-babamın koynuna doyamadığımdandır..

Seni, seninle olmayı hep sevdim..
Çünkü;

Ey AŞK
Bu kadar mı uzağım sana?
Bu kadar mı kandırdım kendimi yıllarca?
Bu kadar mı imkansızdı kavuşmak vuslata?
Vazgeçtim ey AŞK
Vazgeçtim SENDEN

Yüreğim yangın yerine döndü
Tekrar seni kaybetmek
Yeniden aynı acılarla yüzleşmek
Çok ağır.. çok zor!
Özlemin ve seni kaybetmek o kadar yoğunki
Dayanamıyorum..

Olmaz derler ya hani, oluvermişti işte bir anda
Güneş açmıştı, kara kışın ortasında
Uçsuz bucaksız çöller bürünüvermişti yeşile
Zamanımı çevirivermiştin bilmeden en güzel mevsime..

Kıskanılası renk cümbüşüyle

'Sensiz ne yapardım ben' deriz bazen..
İnsan tatmadığı bir yemeğin
Koklamadığı bir çiçeğin
Duymadığı bir melodinin
Görmediği bir güzelliğin özlemini duyar mı hiç?
İşte asıl ikilem de burda başlar ya insanoğlunda..

Ne kadar da farklıyız,
Gece ile gündüz, kış ile yaz gibi..
Ben ne kadar dışa dönüksem, sen o kadar içine kapanık..
Ben ne kadar açık sözlü isem, sen bir o kadar ketum..
Ben ne kadar sabırsızsam, sen o kadar sabırlı..
Ben duygusal, sen mantıklı..