Kırk üç takvim yaprağını savurdum
Dur durak bilmeyen zaman nehrine
İnsan aynı zaman nehrinde hergün yaşlanırmış Ah Herakleitos
Nâmın neden karanlık
Anladım bugün
Sevgi ile bakan gözde
Güven vardır tatlı dilde
Hayat denen uzun yolda
Yoldaşın insanlık olsun
Dilin doğru olsun yavrum
Düşününce hayvan insan olurmuş
Düşünmezse insan ne demek gerek
Kainatta insan bir damla imiş
Damlada kainatı görmek gerek
Nerden geldi neydi dünü unutmuş
Bir kere gül kader gel şu garibe
Feri gitti şavkı söndü gör kader
Susuz kaldı bağım oldu harabe
Çiçeksiz bahçeye döndüm gör kader
Bağrım yanar sönmez gamdan kederden
Sayamadım söndürdüğün ocağı
Bomboş kaldı anaların kucağı
Doyurdun da şu köyleri bucağı
Bir gözünü doyurmadın be kanal.
Yaşlı gözle hep ardından baktırdın
Anlamak adımdır mana yolunun
Bilmek son adımdır yolun sonunun
Eyvahla bitmeden Allah kulunun
Ömrü dolmadan kesme ümidini
Bugün doğru derse yarın yanılır
Dağa taşa haykırsam da dinmiyor acım
Aldılar elimden seni kınalı kuzum
Kurusun kurusun yavrum
Sana kıyanların eli
Birliğini korursan
Her yer ötüken sana
Töreye baş tutarsan
Yolun tamudan yana
Çabayı bırakmamak
Ben beni büyütme çok da küçültme
Kul hakkı var ise var nefsin hakkı
Eli güldürürken özün ağlatma
Kul hakkı var ise var nefsin hakkı
Manayı ararken kaybetme kendin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!