Özdemir Asaf Şiirleri - Şair Özdemir Asaf

11 Haziran 1923 - 28 Ocak 1981
Özdemir Asaf

BURUŞUK

Hep yenilenir allıklar,
Sanılar doğurgandır..
Sonra:
Renklerin altındaki buruşuk.

Devamını Oku
Özdemir Asaf

SUSMA’NIN BİRİNCİ YÜZÜ

Yaşam’a sarışın girişin, nasıl maviydi.
Değil mi, söyle, öyle değil miydi.
Denizde bir yangın ipi koptu, birden.
O ipi kesen, senin bu ellerin miydi.

Devamını Oku
Özdemir Asaf

HAYVANLARLA ARAMIZDAKİ-ETİKA-174

Hayvan bir edimden bir edime geçer. Bütün hayvanlar için bu böyledir. İnsan da öyle.. Yalnız o iki edim arasında bir düşün alanından geçer. Yazık ki bütün insanlar için bu böyle değildir.

Devamını Oku
Özdemir Asaf

UMUD-ETİKA-71

Umud; sen gelecek adına geçmiş’in büyümesini hızlandıran düş’sün.

Devamını Oku
Özdemir Asaf

Birisi gelse,
Bana candan bir şey verse,
Ben de alsam;
Ne iyidir
Onun ve benim için.

Devamını Oku
Özdemir Asaf

KARMAŞIK DOĞRU

Beni güldüremeyen
Acıklı değil
Gülünçtür

Devamını Oku
Özdemir Asaf

YAZARLAR

Benim öykümü uyanınca yazarlar,
Nerede kalmıştım, or'dan yazarlar.

Devamını Oku
Özdemir Asaf

Bir yaprak, ağaca takma.
Bir damla, buluta takma.
Bir bulut, maviye takma.
Bir yağmur, havaya takma.

Ben sana bakıyorum,

Devamını Oku
Özdemir Asaf

KONUMUZ DÜŞÜNMEK-ETİKA-96

Özür dilemekle bir yanlışınızı düzeltebildinizse bilin ki o yanlışınız küçük bir şeydir.

Devamını Oku
Özdemir Asaf

KONUMUZ DÜŞÜNMEK-ETİKA-95

İnsanlığa yararı dokunmamış en büyük kurumlar siyasi partilerdir.

Devamını Oku