Özdemir Asaf Şiirleri - Şair Özdemir Asaf

SÖZ ARAMIZDA

İkimiz de herkes gibiyiz.
Neden kendi bakışlarını bırakıp
Yapmacık gözlerle bakar,
Neden çerçevesini bozarsın dudaklarının.

GÖREL-ETİKA-186

Rüzgâr yelkensiz de olsa gene rüzgârdır. Ama rüzgârsız yelken bir bezdir.

KONUMUZ DÜŞÜNMEK-ETİKA-97

Biri yükseğe çıkmaya görsün. Herkesde bir analık duyguşu belirir.. Çok çıkma, düşersin dercesine bakarlar.
Bunu acınma sanarak inmiş çok kimseler vardır.

KONUMUZ DÜŞÜNMEK-ETİKA-90

“Bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın..”
Bu yılan doğadaki yılandır, toplumdaki değil. Yanlış anlaşılıyor.

UMUD-ETİKA-74

En umudsuz pilot bile ileriye bakar.. Umuda bakmaz.

ROMAN

Roman bir adamın adıdır.
Bir başka ada bakan,
Duysan-duymasan
Seni anmalıdır.

Şimdi ben neden mi güler?
Şimdi ben bir başka bana,
Bir başka şimdi'den baktığımdandır.
Şimdi bu müzik neye çalmakta,
Ne var ona böylesine dalmakta?
Uçurumlarla dağlar birbirinden çıkmadır.

AKILDAN, OKULDAN YANA-ETİKA-122

Okula ilk başladığımız yıllardan şunları hatırlayorum. Öğretmenlerimizden biri:
– Tanrı o kadar büyük, o kadar büyüktür ki, insan göremez.. demişdi.
Başka bir öğretmen de:
– Mikrop o kadar küçük, o kadar küçüktür ki, insan göremez.. demişdi.

114

Açlık insanı öldüren, partileri yaşatan bir olaydır.

BİR

Çalınıyor mu? Bal gibi çalınıyor
Kaymak bitti artık dibi çalınıyor
Pek kalmadı görünürlerde mal
Mallar tükendi sahibi çalınıyor.