Yaz günlerinin sıcağı gibi
Aşkınla kavrulan yüreğim
Kış günlerinden de soğuk
Ve ola bildiğince dingin
Beni terk ettiğinden beri
Kutupların ayazı bile
Yine teybimde çalan hüzün dolu şarkılar
Sensizliğimin acısına acı katar
Çölde susuz kalmış yolcunun susuzluğundan beter
Akşamın acımasız karanlığı
Çöktü, çökebildiğince üstüme
Yine sabahsız bir gecedir başlayan
Dün Gece
Bir bilsen dün gece seni nasıl özlediğimi
Yokluğunla nasıl ölüp ölüp dirildiğimi
Asker yolu gözleyen taze gelin gibi
Yolunu gözledim çıkıp gelecekmişsin gibi
İçkiye verdim kendimi unuturum diye
Pişman Olursan Bir Gün
Bir gün pişmanlık çökerse yüreğine
Gönlümde yerim vardır diye
Aldanıp da sakın dönme geriye
Ben o defteri çoktan yaktım
Ne köz ne de kül kaldı geride
Yaz bitti dost, yapraklar sarardı
Yalnızlıktan içim, dışım karardı
Koca yaz bir vefasıza bağlandım
Belli oldu, bu kış ta yalnız kaldım
Sararan yapraklara hüzünle daldım
O yapraklar kadar umarsız kaldım
Bir rüzgardır yaşamak
Kuru yaprak misali
Bu gün nereye savrulursun
Yarın nereye belli değil
Dümeni kopmuş bir gemi gibi
Sığınacak liman bulamazsın
Elinde sprey boya,
Yazdı kaldırıma boydan boya.
Ölürüm yoluna Melda.
Bunun adı karasevda.
Melda yazıları gördü gülümsedi.
Akşam oldu yine,
Karanlık çökerken kentin üstüne,
Ayaklarım beni sürüklüyor yine
Kırık Çatal meyhanesine.
Ah... ah bu sensizlik yok mu?
Seni unutmak için
GİDECEĞİM BU KENTTEN UZAKLARA
Gideceğim bu kentten çok uzaklara.
Bir yer bulacağım yaşanacak,
En içten sevgilerle dolu.
Bu kentte iki yüzlülükler diz boyu.
Gerçek sevgilerse, bir arpa boyu.
Bir hançer gibi dalınca düşman bağrına
İlk kurşunla aydınlandı ülkenin her yanı
Kurtuluşun ışığı senin ufkunda parladı
Ölmekti Hasan Tahsin gibi özgürlüğün adı
Sende başladı Yunanlının Ege macerası
Sende tükendi megalo ideanın son damlası
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!