Özay Karakuş Şiirleri - Şair Özay Karakuş

farkındamısın kaç zaman oldu

gelip de aşkım diye gülmedin

böylemi olur sevip sevilmek

tek bir hareket hamle yek

kalkıp bir çay demleyek

donan vücutları yemleyek

erciyesin ortasında

kavuran bir ateş gibi

sanki çağlayan bir nehir

içerimde yara açtılar
yarama tuz bastılar
ellerim koynumda astılar
sen üzülme yarim diye
sana bir şey söylemedim

mevlam her güzelliği vermiş
benden güzel kul varmı dermiş
HAKkın kullarına dudak bükermiş
güzelliğin sende kalır sanma sakın

duydumki çok tatlı şekermiş dilin

solmuş bir çiçek solgunluğunda

sensizlik öyle berbat bitanem

aşkım son deminde olgunluğunda

bağ sensin üzüm sensin

dağ sensin düzüm sensin

çiğ sensin güzüm sensin

kim bakacak yeşil gözlerine

kulak verecek tatlı sözlerine

söyle kim yatacak dizlerine

dinmiyor şiddeti kudurdu ayrılığın yelleri

tek tek sevip öperim kokladığın gülleri

unutamadım saçımı okşadığın narin elleri

güllere sordum kokan dediler
dillere sordum tadan dediler
ellere sordum tutan dediler
seni bana kana kana sevdirdiler

yüzlere sordum bakan dediler