Özay Karakuş Şiirleri - Şair Özay Karakuş

gözlerim güldü kalbim çoştu

bu küçüğün aşkı ne büyük aşk

gönlüme yürüdü sevda koştu

kader öyleymiş

nasip değilmiş

hayat böyleymiş

cenneti sana bıraktım



M erak etme gideceğim yalnız sana
cesetimle geleceğim...sana dönerken

yokluğun çok acı yokluğun keder

olmuşum perişan olmuşum heder

ne gelir elden böyleymiş kader

olamam ki asla sensiz

sensiz kalamam nefessiz

nefes alamam çaresiz

vurdularmı seni düşlerinde bir kaç kez

benim gibi uykularda can verdinmi hiç

haykırıp dünyaya bağırırsın sesin gelmez

ben gururumdan çok ödün verdim
ben onurumdan çok taviz verdim
boyun büktüm herşeye olur dedim
çünkü benim bir bekleyenim var

ne sözler işittim kulak tıkadım

Sensiz okyanuslara terk edilmiş girdabın gece siyahına, mahkûm etmişim kendimi?
Suskunluğum,bu dilimin umutsuz kalışının nedeni yüreğimde gizliyse eğer, sana olan yüceler yücesi aşkımdandır…..

Attığım her adımda,aldığım her solukta,
hayalin; güneş gibi doğuyor yıldızları güne uğurlamış, karanlığın koynuna girip sevişen gökyüzü gibi..

meyletmişim bir ahu zara
açtırmışım bile ayan yara
bağlamışım umudum zara
atmışım yek gelmiş yara

leylim beka hep zifr_i kara

öyle fazla konuştun ki

yeter artık sus diyemedim

kafamı çok kızdırdın ki