Ozan Kıratlı Şiirleri - Şair Ozan Kıratlı

Yok, değil mi?
Geriye dönmeye bir şans
Sende özlem,
Bende umut yok
Değil mi?

-1-
Yanıyorum
Alevlendi kalbim
Vazgeçiyordum bastırıyordum
Ama patladı volkanlar
Depremler oldu

Ve gün ağardı
Eller aradı
Gözler aralandı
Bir ses kaldı
Yankılandı kulaklarda
Rüyanın son anından

Sudan hafifti belki ama
geceden ağırdı alkol,
susuzluk alkole değil uykuyaydı,
uyku ise huzurun kollarındaydı,
uzaktı…

Çiçeklenir mi dersin
Bu kurak fırtına
Güz sonrasında bile
Kelimesi kelimesine
Noktası virgülüne
Uzak ellerinde

İçimin yıkımları arasında
Arıyorken gözlerim seni
Bulurdu her defasında
Kemirirken kendi kendini
Yalanlarının arasında
Kaybetmişti hislerini

Egolarımın kabardığı günlerden birindeyim yine
Yağmur yağıyor beton şehre
Sanki ben çakıyorum her şimşekle
Ben gürlüyorum gök gürültüsüyle

Mayıs 2013

Sonlar bu kadar zor ve çabuk
Sessizliğin içinde ben ve gölgem
Yalnızlık ayazında fırtınalar
Gözlerim kanlı yüreğim kayıp
Yolculuğa çıktı bir kez yürek
Dönemedi bir daha

Soğuk değil ama biraz ağır
Sessizliğinin yükü geceleri
Derin yara da onulur, biraz ağır
Kaybolmasa bile izleri

Seni Seviyorum
Demek yetmez İstanbul
Yârim sevdiğim İstanbul
Bu kaçıncı kaçışım
Gözlerine kucağına
Bu kaçıncı haykırışım aşkımı