An opera play about love and loss
A peaceful night of music and magic
A heart teemed with inspiration
by the sunlight of yours
All flew away with no chance of turning back
What left is
Yalnızlığıyla gömdüm kalbimi,
Esrar içinde bir cinayete kurban gitti dediler,
Şimdi sakin, sessiz, ölü bir duygu denizinin orta yerinde
Bekliyorum ıssız bir ada üzerinde
Kendi yaktığım ormana bakarak zevk ve huşu içinde
Bembeyaz bir sabaha uyanırım diyordum
Soğuk yatağa uzanmışken
Uykudan evvel…
Uyandım
Azıcık bir kar yağmış Ankara’ya
Sanki sen tutmuşsun da
Beyaz sakallı adama sordu:
- Sen daha önce hiç aşık olmadın mı?
Yaşlı adam
Boş bir noktaya çevirdi bakışlarını
Biraz düşünüp:
Kış uykusundaki kalbimden tek bir ses geldi
Yine de beynime uyku daha tatlı geldi
Şubat 2013
Zaman tek gidiş bir yolculukken
Kana bulanmış kalplerimiz yaraları arttıkça
Gözlerimiz kabuk bağlamış
Göremez olmuşuz dönüş olmadığını
Acılarımız korkularımız olup
Kapamış yollarını kendi kalbimizin
Kal diyordu
Daha gelmemişti bile
Suskun dudakları kurumuştu
Hayali ıslatamazdı ya tutkulu öpüşmelerin
Aşk diye fısıldıyordu
Daha yaşamamıştı bile
Hoşgeldin yalnızlık,
Eski dost,
Nasılsın görüşmeyeli?
Uzun zaman oldu,
hiç arayıp sormadın diyeceksin
Haklısın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!