Ne o yolu bir daha yürürüm ne de o yolun sonunu bir daha merak ederim. Bin kere öldüm, bir daha ölmem ben...
Eskiden çiçek sular gibi bin hevesle yürüdüğüm o yollara, artık gölgem dahi düşsün istemiyorum. Buz gibi biri oldum his bırakmadılar.
Hatalarını kabul etmeyip devamlı kendini haklı görmek isteyen insanların asıl sorunu sizinle değil kendi ego ve tatminsiz karakterleriyle alakalıdır. Düzelir mi acaba diye beklemeyin. Onları kendi haklılıklarıyla başbaşa bırakın ve yolunuza devam edin.
Herkes taşıdığı vicdan kadardır. Karakter de ona eşlik eder. Merhametini kaybeden, karakterini de hiçe sayar.
İsteyen istediğine gül bahçesi
de oluyor. Bahanesi çoksa
bil ki sana gönlü yoktur. Sen
kimsenin çölünde çiçek açmak
için beklemek zorunda değilsin.
Yağmurda sensin, toprakta..
Keşke o ilk güne
dönebilsem... Adını bile
bilmediğim zamanlara…
“Bunu hissetmeyi ama seni
hissetmemeyi çok isterdim.”
Eskiden olsa gözü kapalı güvenirdim. Şimdi bir adım atmadan önce bütün iyi niyetlerimi sorguluyorum. Çünkü öğrendimki bir gün gelir herkes yanıltır.
Sahi sen de hissettin mi?
“Durup dururken, hiç
ummadığım bir anda, aniden
ve acilen, sadece sen
sarıldığında… geçebilecek
özlemler birikiyor kalbimde…”
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!