YAPRAĞIN KADERİ..
Hadi yaz şimdi adını
eylül'de düşen
herhangi bir yaprağın
üzerine..
Yaprakta ağaca çok güvendi,
Dağda kar yağmaz zannetti..
Oysa her şey bir mevsimlikti…
O, benim için yar değil,
artık çoktan kapanmış bir yara...
Artık ne hatırlarım,
ne de o yarayı tekrar kanatırım.
Ayrılık aşkı yaralamaktı oysa,
Ve biz
söyle daha kaç yara bırakacağız birbirimizde..
Beni sakın yaralarına merhem yapmak için kullanma...Çünkü ben seni yeni bir yara açmak için değil,yarınlara yeni bir sayfa açmak için sevmek istiyorum...
Birbirimize yara bandı değil,yarınlarımıza umut olalım..
Hani zamanla unutuluyordu, hani zaman her şeyin ilacıydı.
Oysa zamanla geçip giden sadece ömürdü ve sadece biraz
daha az hatırlıyordu insan, daha fazla büyümesine engel
olabiliyordu. Yani yaralar hep aynı kalıyordu. Zamanla
daha az kanasa da o hep sarmak zorunda kalacağın,
geçmeyecek bir yaraydı...
Gerçek olan şu ki;
Kimse kendinden başka bir yere gidemiyor.
Sadece zaman biraz daha yaralarımızı sevmeyi öğretiyor..
Şimdi ağla yağmurlarla
bir seldin oysa sen
bir çağlayan,bir okyanustun
bir bir akıp gittin
damla damla içimden
şimdi ağla yağmurlarla
Kaygılanma...
Hiçbir şey kalıcı değil bu dünyada.
Nasıl her şey bir gün bitiyorsa
bu dertlerde zamanı gelince
su gibi akıp, geçip gidecek.
Hem de ardında bir berraklık,
Allah her insanı bir şeyle sınarmış...
Galiba benim sınavımda sensin,
ben seninle sınanıyorum...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!