Sanma ki hep seni yazacak bu kalem,
hep sensizligi tasıyacak...
Gün gelir bu siirde biter..
Ve zamanla sen de
aldatılmaya baslarsın sol yanımda...
Önce görüntüsüne baktım
sonra karakterine...
İlkinde gözlerimi alamadım,
ikincisiniyse göze alamadım.
Bir karar vermeliydim..
Vazgeçtim
Kendini vazgeçilmez sanan herkesten vazgeçtim…
Ve sonra aynanın karşısına geçip dedim ki
“Kimseyle varolmadın sen, kimsenin yokluğu da
eksiltmez seni…
Öyle mükemmel bir hayatım yok. Benimde hatalarım pişmanlıklarım doğru sandığım yanlışlarım oldu. Belki birilerine göre çok saftım ya da fazla iyi niyetli. Lâkin kimsenin hayatını karartıp karartıp da hayallerini basına yıkmadım. Ne boş yere umut verdim ne de işim bitince unut dedim. Yani belki bugün kalbim paramparça ama çok şükür vicdanım hala kaybetmedim.
Oysa dudaklarının
o ilk masumiyetinde
aşk sanmıştım adını
hatırlasana gözlerin
bir an gitmezdi gözlerimden
ve bir zamanlar
Sokaklara yağmur yağıyor
benim içime sen
oysa kimseler bilmiyor
yanağımdan süzülen
bu yaşlar
yağmurdan değil
Söyle hangi geçmişi silip
unutacaksın şimdi sen bizi
ben ki baştan ayağa sen
sen ki tepeden tırnağa ben
söyle hangi ayrılık
tutacak şimdi ikimizin yerini..
Sorma adımı
sorma şimdi nereden
geldin diye bana
ben hangi limana gitsem
o deniz yalnızlık olur
sorma şimdi neden diye bana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!