Oya Özpoyraz Şiirleri - Şair Oya Özpoyraz

İnan baştan başa değiştim senle
Ne çok sever mişim meğer ben seni
Bakışım, akışım değişti senle,
Ne çok sever mişim meğer ben seni

Yaşamak için can kalmasa neden,

Yine gece, yine karanlık
Bir çocuk ağlıyor uzaklarda kimbilir,belki aç, belki hasta
Bir sarhoş narasına karışıyor, sese ürken köpeğin sesi
Gece yitirmiş renkleri herşey siyah,
Deniz, gök, ağaçlar çiçekler...
Hepsi aynı renge bürünmüş.....

Sevgi ve saygıdır birlikteliğin temeli
Bu temeli biraz hoşgörüyle işlemeli
İnsan olan insan hak eder dostluğu
Böylesi insana dostumsun demeli
...........................................Bedirhan BORAN

PAPATYA
Hiç güven olmuyor
Bu papatyalara
Biri seviyor derken
Diğeri diyor “sevmiyor”

Bazı şiirlere bakıyorum da
Bir tek numara eksik
Ama nedense
Bir türlü adrese ulaşmıyor
Ya postacı yeni, adresi bilemiyor
Ya açıp, bir başkası okuyor

Anılar
Nasılda yapışır insanın yakasına
Kollar yalnız yapayalnız zamanları
Bazen bir kitap arasında gizlenmiş
Kurumuş bir çiçeğin zar olmuş yapraklarında
Gülümser

Bir yağız delikanlı, sevdası yüreğinde
Anlatamaz derdini, saklar en derininde
Romantik, duygusal, kimi olur karamsar
Işık saçar aydınlatır, güzel sözler dilinde
Şimdi uzak olsada,bilirim, ortak olur derdine..

Ne zaman yitirdim sevinçlerimi
Ne zaman söndü içimdeki yangın
Önümde kâğıtlarım elimde kalem
İçimde dillenmemiş birçok kelime

Ah İstanbul
Senin sonbaharın
Sarı saçlı mavi gözlü kız gibiydi
Ya sen yaşlandın
Renklerin yitti
Ya ben yaşlandım

Söylerlerdi de inanmazdım.
Baktığın değil,
Ne gördüğün.
Doğruymuş biliyor musun?
Seni özledikçe,
Daha çok düşünüyorum.