18.07.1964 Kırşehir- Mucur
Kulağımın dibinde kelime söylüyordu,
Laf edemediğinden fısı fısı diyordu,
Çoğu laf edinirken onun lafı da yoktu,
İnsanlığın içinde ihtiyaçları çoktu,
Dedim, sen hiç üzülme Rab seni muaf kıldı!
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta