18.07.1964 Kırşehir- Mucur
Uçangöz sohbetiydi öğrencimiz Arif’le,
Arif de bir öğrenci bize gelip gitmekle,
Hiç benzemese dahi hâl ve davranışları,
Her biri de yedide on üç on dört yaşları,
Servisler gecikince, Muammer’le birlikte,
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta