18.07.1964 Kırşehir- Mucur
Ümitsizlik sis gibi kerahat vakitleri,
Otistik çocuk ağlarken yıkar yürekleri…
Her bir emek tükenmiş yoğun kargaşalarla,
Bencil düşünceler var yanlış anlayışlarla…
İlerleyemedik mi istenilen şekilde?
Eksiklikler üst safha hastalıklar içinde…
Downlusu, otizmlisi çoğunluğum çaresiz,
Çözüm var mı diyorsun etraf tamamen sessiz…
Boş boş bakanlarımız çare bulamayanlar,
Moral, dersen kırılmış dinmiyor sıkıntılar…
Çoluk çocuk ağlıyor çekmem, der bu dertleri,
Acele edenler var bilmeden sebepleri,
Rabbim çare var, diyor sunmuş vesileleri…
Mehmet Tevfik Temiztürk 2
Kayıt Tarihi : 24.11.2018 18:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!