18.07.1964 Kırşehir- Mucur
Vaktim yok dedi koridora doğru yöneldi,
Elinde telefonla gitmem gerekir dedi,
Dedik, siz beklemeyin çocuk emanetiniz,
Bir sorun çıkmayacak geç kalmadan gidiniz,
Teşekkürler edildi annemiz gönderildi,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta