Osman Öcal Şiirleri - Şair Osman Öcal

Çukurovalı Karacaoğlan(GÜLCE-BULUŞMA)

-I-

Çalıp çalıp söylemez mi,
Aşkı gönlünde yüzdüren.

Ercişli Emrah (GÜLCE-BULUŞMA)
-I-
Hasretin bağrına vurur efkârım,
Bir cefaya yüz bin cefa sıralar.
Şu yalan dünyada sevgidir varım,
Gönül kan doğurur canı yaralar.

Desin

Söz düşerse bir can dosta
Sevda sevda açtı desin
Gönül kırgın beden hasta
Hasret ile göçtü desin

Çalma Kapımı Postacı

Ah yenilmez pehlivan toprağa değdi sırtın,
Maratona koşarken döküldü pılın pırtın.

Yıldızlara direndin göktaşları düşürdü,

Çile Banıp Döner Semah(YİĞİTCE)

Bendin yıkıp çağlayarak,
Sele dönüp iner semah.
Varlığımız çağlar üstü,
Hile akmaz pınar semah.

Küçük Alp’e

Bilirsin, bu vatan ata toprağı,
Verilmez zalime, yer gibisinden.
Gezip, tarıyorduk, sarpça bir dağı,
Her şey feda idi, ser gibisinden.

Gülün Hatrı Sorulmaz mı? (İSTİFHAM)

Köroğlu’ysan İsfahan’da,
Belin hatrı sorulmaz mı?
Âşık olsan Ardahan’da,
Telin hatrı sorulmaz mı?

Siyaset

Siyaset akarsu girmez çuvala,
Ayıkla sazanı yine durulmaz.
Yüklenir sihriyle yanık kavala,
Yeniler nefesi, üfler yorulmaz.

Son Gülüşüm Yıllar Önceydi(SONEM- ÜÇGEN)

Ne
Seni
Unuttum
Ne kor söndü,

Tek Ayaklı Sevda (KALB)

MAH yüzü döndürmüş hazan-ı kasım,
Ergin olmayan aşk HAM imiş meğer.
MOR açan düşlere kesilmiş hasım,
Dağarcık azığı ROM imiş meğer.