Habil in kanıyla başlar bu bela,
Can yakma sanatı icralarıyla,
Her çağa uyar bu lanet-i bela,
Hak hürriyet yontar neden sormadan
O günden bugüne zulüm durmadan.
Üç vakidi gör sen saçlarından
Birincisi bu aşk aşk taranan
Gençlik kanıdır oluk arayan
Akıverirsin sen saçlarından.
Hep böyle gitmez akışı anın,
Bir baktım da âleme,
Gözler ürkmüş ten korkak,
Devran dönmüş tersine,
Zaman şaşmış an tutsak.
Şaştım kaldım bu işe
Çok uzaktan bir aşk geçer
Çok uzaktan çok uzaktan
Döş bağıra değer geçer
Bu kadarlık bir uzaktan
Çok uzaktan bir aşk geçer
Herkes gibi o da bir kimse imiş
Kimseler içinde gezermiş bazen
Lâkin ondaki hâl bir başka imiş
Göstermezmiş neden saklarmış bazen
Açarmış o da bir zor makarayı
Kim diyorsa bu dünyanın düzeni
“Böyle gitmez! ”sakın inanma ona
Hiç bilmiş mi câhil evvel ezeli?
Hâriçten gazel bu söz, sözüm ona
Hâlâ diyorsa ki dünya düzeni
Bir insan tanırım, bir garip kişi
Dünya mekânında yalnız birisi
Çözemez olmuşum nasıl bir kişi
Bir insan tanırım; sırrını bilmez
Bakarım yaşına, civan görürüm
Düş döşeğine düşünce insan,
Uyanmaz olur ölüye benzer
Düşünce, düşünce akla ölümden
Yastığın yüzü dikene benzer.
(2011-şiraz)
Dünya gününü hep görürüm sanma
Gün gelir fer gözler göremez olur,
Hele bir de yaşın ererse daha
Tâkatin kesilir gençlik kaybolur
Gelmesin yeter ki insana acı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!