Osman Aykut Bulut Şiirleri - Şair Osman ...

Olmadığın değil, olduğun her yer soğuk…
Soğuk sen…
Sen, soğuk…
Varlığındandır titreyişim.
Gözümde fer yok,
Sesim boğuk…

Artık bir kutlama yapmalısın.
Sayabildin mi?
Bu kaçıncı sensiz günüm?
Hayat devam ediyor, hayat soğuk.
Ama bir şey, bir şey var.
Dünden farklı mı ki bu durum? ..

Koca koca sevdalar yüklenip
Havada asılı durur bulutlar.
Bense bir çift göz yükleyim dedim,
Taşıyamadı garibim…
Taşıyamadı sen olmadan kalbim…

Dedim;
İnsanı severim, insandır deyi.
Bastılar kahkahayı,
Vurdular tekmeyi...

Dar ağacındayım, fermansızım…
Halimden anlayan yok bir nebze.
Ölüme giderken atsız, pusatsızım.
Ecel yakın.
Aman sakın!
Garibanlıktan bilen nerde?

Dayanamıyorum;
Başını ellerinin arasına alıp
Zülf-ü kâküllerin altından
Mahzun mahzun bakıyorsun ya,
Hüzünlü bir eda ile
Dolu dolu oluyor ya gözlerin hani,

Hakkın ödenmez; yıllar var…
Ne kadar neticeye ermese de,
Bizi bir araya getiren yollar var…
Nicedir, hasret çekmeyi özler dururum.
Sensizliği yaşayamadım adam akıllı.
Kimi kederimde,

Sen gözümün nûru,
Gönül kalemin sûru,
Ömür denen sermayemin
En büyük gururu,
Sen, gözbebeğimsin benim…

Kaçaktım.
Kendime saklandım.
Bıçaktım.
Kendime saplandım.
Bucaktım.
Kendime vardım.

Öyle birden gitme.
Sakın.
Cesur değilim.
Korkarım sensiz gelecekten.
Oysa biliyorum.
Elimi bırakman yakın.