Çocuklarımız birer fidandır
Onları sevgiyle besleyelim
İyi olan hiçbir şeyden eksik etmeyelim.
Şunu asla unutmayalım;
Küçücük bir fidan, gelişir büyür
Ağaca, yeşilliğe, güzelliğe dönüşür
Hatırlar mısın ilkokulda bir oyun oynardık senle?
Hani sıra arkadaşım olduğun dönemlerde.
Ellerimiz birlikte olurdu, diyerek elim sende!
Gel şimdi gerçek bir oyun oynayalım.
Gelir misin? Gönlüm sende...
Ne güzeldi çocukluğumuzda çevremiz
Yeşilin her tonunda ağaçlar doluydu
Diz boyu çimenler ve kır çiçekleri
Selamlardı hışırdanarak bizleri
Çocuk parkları fazla olmasa da
Yalnızlığımın son haddindeyim,
Sevginin küllerinde yürümekteyim.
Geçtikçe yıllar, hep kırıldı ümitlerim,
Tek tesellim kurduğum hayallerim.
Hayat bazı insana gelir bayat.
Oysa düşünmeden yaşamak çok rahat.
Ama aynı zamanda en büyük kabahat.
Bu keşmekeşi anlamak en büyük sanat.
Yüreğim alev alev yanıyor heyhat! ..
Sporun gerçek amacını bilmez
Bilse de zaten işine gelmez
Elinden, zıkkımlandığı şisesi hiç düşmez
Arada cigaralığını da çeker nefes nefes
Şiddet, kin, nefret ve küfürdür onun şiarı
Uzaklardan efsunlu bir melodi geliyor kulağıma
Hoş ama hüzün dolu
Yine hüzünlü mutluluk yaşatıyor bana
Gençliğimi
İdeallerimi
Sevdiklerimi
Yine sensiz gecelerin koynundayım
Sen dönmeden bitmeyecek tutsaklığım
Bunun çok zor olduğunun da farkındayım
Haydi affet beni de eskisi gibi mutlu olalım
Canım ülkem sevginin merkezi olsa
TV, radyo, gazete ve dergiler
Her zaman güzel haberlerle dolsa
Soluduğumuz hava sadece barış olsa
Terör, anarşi ve savaşlar son bulsa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!