Gecenin yarısında, küçük ve loş odamda,
Gözlerim ve kulaklarım yalnızca dışarıda..
Gecenin yarısında, şehrin ışıkları parıldamakta.
Metropolün gürültüsü ninni gibi kulağımda.
Ey güzel sevgilim, eşim, meleğim;
Ben sensiz bu dünyayı neyleyim! ?
Bu yaşananlar sadece kötü kaderim,
Seninle Dünya'daki tüm dertlere gülüp geçerim.
Yaşanması gerekiyormuş bazı şeylerin,
Bu akşam da aklıma düştün,
Kim bilir belki de bir düşsün.
Bir ömre bedel o tatlı gülüşün.
Lütfen sana dediklerimi iyi düşün.
Seni o kadar çok seviyorum ki;
Her gün yanımda olup, sürekli bir şeyleri paylaşsak ta.
Yolunda gitmeyen bir şeyler var aslında hayatımda.
Her günün akşamında, seni çok seviyor ve özlüyorum.
Bu uzun geceler sensiz nasıl geçecek artık bilemiyorum.
Bu gece yine aklımı işgaldesin.
Niye hala yaptığım hatanın peşindesin.
Söyler misin hatasız insan var mı?
Yoksa bildiklerim yalan mı?
Lütfen gözlerimde yaş,
Gene yalnızlığımın kucağındayım,
Ne maziyi, ne de geleceği düşünecek durumdayım.
Binbir türlü yarım kalmış arzuların hüsranındayım.
Bu böyle gelmiş, böyle gitmez bunun da farkındayım.
Geçmişimdeki hüsranlar, isyanlar, travmalar,
Her şeyi en iyi bildiklerini iddia ederler
Oysa ki fitne ve fesatta en önde giderler
Her zaman için onlara yol gösterir
Şovenist ve populist düşünceler
Ne güzeldi seninle geçen seneler.
Keşke aramıza girmeseydi gölgeler.
İstediklerini aldılar, beni sensiz bıraktılar.
Ama en acısı seni bensiz bıraktılar.
Bir zamanlar aşkı, yazdığı romanlarda başrol kahramanıydı..
Birbirinden güzel maceraları soluksuz okunur, sürekli alkışlanırdı.
Sonra yıllar geçti sessiz ve habersiz..
Ne roman kaldı ortada, ne de kahraman.
Kırık bir kalpti sadece aşklarından geriye kalan! ..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!