Kalbim var,
Kalbin var,
Onların da kalpleri var,
Ama şu fark var bizimkinden
Duran ile küt küt atan...
Sen yasaklar içinde bir melek
Sanki benim için verilmiş bir nimet
Öyle ki uzansam tutacak gibiyim
Oysa ki nice çıkmazlar içindeyim
Siyah gökyüzü aşkımıza ağlıyor sanki
Her bir damla kavuşmamıza bir dua gibi
Yokluğunda çok arzuladım ölmeyi
Yaradan uygun görmedi bu isteğimi
Bir dostluktu adımız, göğsümde bir yangın,
Oysa bir ışık verseydin biterdi feryadım.
Aşkımı susturdum, dilime vurmadım,
Kalbimde sakladım, kimselere sormadım.
Yolumu kaybettiğim o günden beri,
Aklımdan çıkmıyor büyülü gözleri.
Türlü hisler, azgın sarmaşıklar gibi,
Çepeçevre bürümüş tüm düşüncelerimi.
En çok karanlık yerlerde yürümeyi severim ben.
Niye biliyor musun?
Ancak o zaman, aydınlıkta mecbur kaldığım,
Perdelediğim o sahte gülüşmelerimi bırakıp,
Doyasıya somurtup içli içli ağlarım ben..
Bu dünyada iyi kalmak
En az iyi olmak kadar zor
Aslında böyle olmazdı
Çevremizde hep kendini
Çok iyi bir insan sanıp da
Çok kötü olan insanlar..
Ey kalbimin kraliçesi, çok yoruyorsun beni
Söyle! Bu nasıl kovalamaca oyunudur
Seni tuttuğumda kaybediyorum kendimi
Kendime geldiğimde ise bulamıyorum seni
Kurumuş bir göl gibiyim
Öyle unutulmuş öyle mahsun
Ne kadar cimriymiş gökyüzü
Bir damlayı bile bana çok gördü
Hepiniz çocuklarımızsınız bizim
Beyazı, siyahı, sarısı, kırmızısıyla
Görüyoruz ki ne kadar derdiniz çok
Çünkü şiddetin ve savaşın milliyeti yok
Hepimiz el ele verip büyük bir halka yapacağız
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!