Doğru diye yanlışa bağlanmış
Yanlışta ısrarla gerçeği aramış
Dört elle kötülüğe sarılmış
Canavar gibi yaşıyor insanoğlu
Çocuklarımız birer fidandır
Onları sevgiyle besleyelim
İyi olan hiçbir şeyden eksik etmeyelim.
Şunu asla unutmayalım;
Küçücük bir fidan, gelişir büyür
Ağaca, yeşilliğe, güzelliğe dönüşür
Kalbim var,
Kalbin var,
Onların da kalpleri var,
Ama şu fark var bizimkinden
Duran ile küt küt atan...
En çok karanlık yerlerde yürümeyi severim ben.
Niye biliyor musun?
Ancak o zaman, aydınlıkta mecbur kaldığım,
Perdelediğim o sahte gülüşmelerimi bırakıp,
Doyasıya somurtup içli içli ağlarım ben..
Bu dünyada iyi kalmak
En az iyi olmak kadar zor
Aslında böyle olmazdı
Çevremizde hep kendini
Çok iyi bir insan sanıp da
Çok kötü olan insanlar..
Ey kalbimin kraliçesi, çok yoruyorsun beni
Söyle! Bu nasıl kovalamaca oyunudur
Seni tuttuğumda kaybediyorum kendimi
Kendime geldiğimde ise bulamıyorum seni
Kurumuş bir göl gibiyim
Öyle unutulmuş öyle mahsun
Ne kadar cimriymiş gökyüzü
Bir damlayı bile bana çok gördü
Siyah gökyüzü aşkımıza ağlıyor sanki
Her bir damla kavuşmamıza bir dua gibi
Yokluğunda çok arzuladım ölmeyi
Yaradan uygun görmedi bu isteğimi
Sen ve ben
Bir midyenin kabukları gibiyiz
Bir tarafta sen, diğer tarafta ben
Birbiriyle tamamen örtüşen
Kaldıkça duygularımız tertemiz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!