Osman Akçay Şiirleri - Şair Osman Akçay

Değilsin avcıdan kaçan bir tavşan
Ardından koşmaktan oldum perişan
Sanırsın kalbine alırım nişan
Kaygını tasanı indiremedim

Hayatı paylaşmak her şeyden mühim

Görünce cananı kalpten vuruldum
Bir yaprak misali koptum savruldum
Ah gönül dağında yandım kavruldum
İstanbul bakışlım yakma sen beni

Kocaman kayalar yola devrildi

Ne saray bahçesinde açmış gonca bir gül ol
Ne saray duvarına konmuş kocaman bir taş
Hapis olduktan sonra sürekli bir saraya
Gül veya taş olsan ne fark eder arkadaş

Çık sarayın içinden bütün dünyayı dolaş

Yoğun bakımda hasta günler boyu üşürken
Ziyarete gelenler avluda gülüşürken
Evde çoluk çocuğu malını bölüşürken
Üzülmemek imkânsız bu kadar rezilliğe
Duyan etsin veryansın

Hayat bu,
Kaybetme ruh ritmini!
Düştüğün yerden kalk, kalk bir daha!
Elinden tutacağım, bak bir daha.
Çiçekler de renk değiştirir
Işığın miktarı arttıkça.

Kalbimi kalbinle birleştiren
Lehim kopunca
Gözlerim yas
Kalemim pas tuttu
Boğazımda bir düğüm oluştu

Durmasın ellerin bu kadar ırak
Gözlerin buluşur seninim diye
Gönlünü ömrünce gönlüme bırak
…Gözlerin buluşur seninim diye
…Bakışın doluşur kesinim diye

Benliğini bilim için adamış
Özü aydın olsun, Osman Akçay'ın
Cehaletin ağacını budamış
Sözü aydın olsun, Osman Akçay'ın

Belli ki düşmüyor elinden kalem

İki damla yaş
Hiç ihtiyaç bırakmaz
Uzun sözlere

Dil bağlı iken
Kalbin konuşmasıdır

Ağlamaya başladık birden avaz avaz
Gözyaşları evladın ilk mürüvvetidir
Nefesi alır almaz daha doğar doğmaz

Âşığın gözyaşları gönlün servetidir
Istırap gözyaşları, sevinç gözyaşları