Onsekiz Temuz Şiiri - Müslüm İnan

Oturmuşum eşref girginç parkında
Cok yorgunum yureğimde hüzün var
Mevsim yaz gunlerde onsekiz temuz
Bir elimde sigara bir elimde çay
Üstüme geliyor kalabalık yığınlar
Guneş deniz evren hıçkırarak ağlamam geliyor
Sen öldüğun gunden beri yorgunum
Bulurum hesabına bulamadım
Bir çocuk gibi ağladım durdum
Öyle geceler oldu cayir cayir yandım
Dokunsan ağliyacağım dokunma
Karanlığımda kaybolürsün dokunma
Çelişkili duygularla marmarisi dolanırım
Her karanlık gecenin sonunda uyanırım
Hayat kısa yollar uzanır gider
Aldım resmini elime bir of çektim çok derinde
Şimşekler çakiyor beynimde
Bazen ağlarım bazen gülerimömrüm geçer  boşüna
Uçsüz bucaksız masmavi dalgasız deniz
Düşünürsün terkedilmiş bir liman gibisin
Ümütların seni ayakta tutar belki gelir gemi
Bedenine can veren gitmiş gelmez geri
Dinliyorüm masmavi denizin oğultusunu
Gitme diyorlar kal diyorlar umursama diyorlar
Olsun onlar söyler hayata olmasa yalanlar
Gördüklerimi gördüm görmediklerim kaldı mazide
Yemin ediyorüm söz veriyorüm bitecek bu hasret
Köşeye sıkıştirmiş çaresizlik
Birde yalanlar