Önder Çağıran Şiirleri - Şair Önder Çağıran

I
Onlar ki gecede gündüz sundular
Nûrlu ufuklarda bayrak açtılar.
Sabah istediler siyah iklîmde
Şafakta sonsuza sancak açtılar.

Gönül kuşu kafesten çıkıp açılmak arzûsunda
Kâinâtta icrâ edilen bestenin ötesine.
Hilkatten gizli sevdânın ateşi ile yanar da
Ötelerden yol arar âşık ötenin ötesine.

Şiirler odur ki anlatsın
Odur ki her gönle ok atsın
Anlatsın, ok atsın, çınlatsın.

Şâirler odur ki dinletsin
Odur ki derinden inletsin

Sevdâ ki, esîrini daha doğuştan yakar,
Sevdâ ki, kavşağında kavuşma yokluğu var.

Neden mes'ût olmasın vasl yokluğunda vedâ',
Vedâ' ki, kadehinde tadılır sırr-ı sevdâ.

Bütün kâinât
Seher serinliği bekler.
Güneşle kalksa da insan
Onlar hep bekleyecekler.

Gül açılırken

Gel, Erzurum'u dinle bir Ramazan akşamı
Gönüllere süzülür ma'nevî ihtişâmı.

Gör hâleyi şûleyi mübârek mehtâbında
Bir seyyâl sayfaya dal kâinât kitâbında.

Çilenin ışığı sönmez
Kaf dağına giden dönmez.

Ötenin ötesinde yol
Kapıda taştan karakol.

Gecenin verdiği ıztırap diner,
Şafakla berâber kaybolur hüzün.
Karanlık, güneşten korkarak siner,
Ümitlerle doğar yepyeni bir gün.

Ayçiçeği döner gülümseyerek,

Çocukluğumdaki safî rüyâyı mı bekler
Düşümde bile açmayan ak yüzlü çiçekler.
Hani mavi duyguların bahârında dönen
Süzülüp süzülüp inen renkli kelebekler?

Şimdi etrafına ıtır saçmayan çiçeğin

Karanlıklara doğan bir gün daha battı dün
Sanki rüzgâr inliyor, yer yaslı, âfâk ölgün.
Gece gebe halbuki, doğacak yeni bir gün
Üzülme! Yakışmıyor, yakışmaz sana hüzün.

Mâzide Viyana'yı kuşatan günlerin var