Önal Irgıt Şiirleri - Şair Önal Irgıt

Bir gün beni, çok özlersen eğer,
rüyan olup geleyim
aldığın her nefese
soluk olup vereyim

Sen gül ol, bense şakıyan bülbülün!

Çaresiz bir derde düştüm
Anlayan kimsem yok
Kalbim yaralıyken bile
Senin hiç tasan yok

Günüm geceme küsmüş

Gülünce, acep ağzından,
inciler mi saçılıyor?
yoksa, o füsunkar bakan gözlerin,
ben gibi, çok canları da mı yakıyor?

Yılları durduramadım;

Yelken açmış gidiyorum,
meçhule giden bir yola
ben, bende değilim ki,
hiç birşey, sorulur mu bana

Gönül bahçem, acı esen bir yelle,

Gün batarken,sen başka bir güneş olup; odama girersin
Dudaklarında açan,o,tatlı tebessümünle; gönlümdeki,sızıyı giderirsin

Akşamın,kararan yüzünü,nurunla aydınlatır;
o,lepiska saçlarınla,örtersin

Yeter ki benim ol!
hasretinden yansa da gönül
yeter ki benim ol!
sen gül,dalında ben,olayım bülbül

Yeter ki benim ol!

Hayatın kamçısını yedim;
sızıyor, ta.. derinlerden kanım
yatağımda ölmeyi, hiç düşünmedim;
zaten,,yok bu yanım

Döşeğim,kara toprak olsun;

Anladım ki, ömrüm seni,hep böyle beklemekle,
nihayet bulacak
bu gidişle, gölgem bile gölgenin,
hasreti ile yanacak

Bekleme benden, başka minnet;

Hasretin geçit vermez
dağlar oldu içimde
kor alev gibi yakan
birşey var yüreğimde

Dertler öyle sadık ki

Bir damla,aşkının ateşi,
kaynatır,tüm yürekleri
Korkarım,peşine düşmeye,
bilmem; ya yakarsan,beni ve içimdekileri

Binlerce,güzel sevdim desem de;