Kuru bir yaprak gibi titrer
Seni andıkça tenim
Boğazımda düğüm düğüm
Hıçkırık olursun benim.
Tutulur konuşamaz
Ağzımda tutsak kalır dilim.
Bir yudum su içtim,
aşk pınarından,
ömrümce ayrılamadım,
o pınarın yanından
Aşkı hiç bilmezdim,
Aşk bu mu,sevda bu mu,hala bilemiyorum
bildiğim,tek kelime var,seni seviyorum
kalbim,kalbinle,dost olmuş,ben de oluyorum
aşk,demek ki buymuş,sevdalana soruyorum
Mecnun, yıllarca inleyip durmuş,
Leyla'sına, kanını katmak için
sen, kendini Leyla mı sandın, a sevgili?
yaptığın cilve, gönül kanatmak için.
Beni, acemi şair yaptın,
Sevda denen o tatlı bela,
bir kez düşmesin gönlüne
dal budak verir de,
hükmeder tüm benliğine
Bela deyince akla gelen,
Şikayet bilmez kalbimin
dindir,akan yaşlarını
Dindir ki; unuttursun bana
bu gönül,sancısını
Mümkün mü, unutmak seni?
ey benim, nazlı çiçeğim!
Gamı, kederi terket de;
canı, canda seyredeyim.
Güle sorma!
o bilmez ki neler çektiğimi
bülbül çilesiz olmaz
anlar benim halimi
Sus kimse duymasın
Tutsak kalacak kalbim,
edebiyen kalbinde.
Ömür, tükendi tükenecek,
bulamadan, sen gibi dengimde.
Tövbeler olsun bir daha
şikayet etmem halimden
çok geç de olsa,tiksindim
nefis denilen zalimden
Utanır olmuştum artık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!