Önal Irgıt Şiirleri - Şair Önal Irgıt

Mazimin kapısını kapattım;
koca koca kilitlerle
Anahtarı kayboldu;
açamaz onu,çilingir bile

Şimdi,kaderimin ummanında,

Vuslat yağmurları,hiç yağmaz oldu
şu,çorak gönlüme
susuz kalan,bir çöl gibi
kavuruyor,hasretin bağrımı

Sevgim mi yetmedi,acep?

Yillarca, bir ümit deyip,
tünedim dalında
dikenlerini bile sevdim,
acı duysam da
git diyebilirmisin, bana artık,
a gülüm?

Aşkın, kalbimde bir yara,
açsa da, derin mi derin
gözünden akan yaşların,
damlası olurum senin

Aşk yağmurları düşerken,

Ne arayanım var, ne soranım;
ummanda, derme çatma bir saldayım
Bu can bende mi? yoksa, ben mi, benden uzaktayım?
Ne tükenmez, ne uzun bekleyişmiş;
birtek yardım elini
Felek seçmiş benim için,

Hicranla yanan, hasta gönlümü,
vuslat yağmurlarıyla, ıslat, acısı dinsin
düşman bildiğim dertlerim, bak şimdi dostum oldu
bırak, biraz onlar da sevinsin

Bana söyleme sakın! seni sevmenin,

Dertlerimi darağacına çekeceğim


O güzel başını,göğsüme koy da;
mehtap,içimde,bir kez daha doğsun
kararan ruhum,senin nurunla aydınlanıp;

Bana attığın aşk okunu,
söyle güzelim, kimden aldın
eros denen, Tanrıdan mı?
iblis denen, o kör, şeytandan mı?

Attın da, bağrımı yakıp,

Firakınla, bir teselli bekler oldu,
gönlümdeki kapanmaz yara
yüzüm güler, ruhumsa ağlar,
yalvartma beni, bahtımın yıldızına

Sensiz, bu can, nasıl nefes alsın,

Elimden, kurumuş dallar gibi;
düşerken,bir bir ümitler
ne,özlem ateşi,kalır içimde;
ne de telli pullu öğütler

Kendimden,kaçar oldum;