Ömür Ömür Dediler Şiiri - Hüseyin Özdemir 2

Ömür ömür dediler
Hayat dediler yaşamak dediler
Meğerse yaşamak bir zemheriymiş
İliklerime kadar üşümüşüm farketmemişler
Bir tek kalbim yanmış geç anlamışlar
Sürekli bir köşeye itilmiş
En mahsum duygularımla
Sürekli yuvasız kalmış,
Kendini bir yere ait hissetmek istiyen ruhumla,
Dışarda kalmışım anlamamışlar

Ömür ömür dediler
Hayat dediler sevmek dediler
Her şeyi en doruklarda seven kalbimin
Eteğinde kaldılar
Kimsenin gözleri ufuktan anlamıyordu
Kimsenin gözleri ufka bakmayı bilmiyordu
Ruhuma gece çöküyordu
Gözlerime gece çöküyordü
Lakin sevgim için zaman geçmiyordu
Hep aynı yerde hep aynı zamanda
Yusuf'u bekleyen Züleyha gibi bekliyordu
İhtiyardı yorgundu geceye yakındı
Ama her an gençleşecek gibiydi