Ömür Denen İskele Şiiri - Halit Korkmaz

Ömür basamakları çıkılırken derinden,
Acep hatırlanır mı ilk adımın hissesi,
Cüretle akan zaman durmazsa kederinden,
Sonunda boyun eğer bükülmeyen ensesi.

Niceler inip çıktı ömür merdiveninden,
Bunca tabut kesmedi bu amansız nefesi,
Tutmaya niyeti yok ölüm eldiveninden,
Ne kadar saklar bizi bu hayatın kafesi.

Zihnimdeki küllere poyrazlar vursa bile,
Toz olur hatıralar çıkmaz ruhumun sesi,
Bit pazarında saklı bunca sır bunca çile,
Doğarken mühürlenir ölümün sert busesi.

İnsan yerinde durmaz sürekli yer eşeler,
Önüne çıkar ömrün en aşılmaz tepesi,
Rahmetle füzelenir boy boy olur meşeler,
Kim bilir hangi ağaç tabutumun teknesi.

Aç ruhlara anons var doldu taştı gişeler,
Ölüler ölülere yapacakmış otopsi,
Günah sandıklarına vuruldukça kaşeler,
Hesap günü sökülür sonuç verir biyopsi.