Dumanı tüterken yangının külü,
Savrulur sa tozu göklerden ağar.
Umutları yıkık ecelsiz ölü,
Ardından umudun çocuğu doğar.
İnsan yüreği bu, var olmak için,
Bilinmeyen zamana yolu bu göçün.
Bu günkü cezalar evvelki suçun,
Mücrimler mazlumu yurdundan koğar.
Benlikte kendini aynı tanıtıp,
Aşk denen dikenli dala tutunup,
Verilmiş sözleri hemen unutup,
Dua ve niyazla umutlar sağar.
Kaybolduk ca eski, doğar yeniler,
Her yeni de mutlak, eski günüler,
Sislerde biriken ıslak anılar,
Savrulan rüzgarla semtine yağar.
Farketmez cinsleri erkek ve dişi,
Sonraya kalanın tükenmez işi.
Vadedilen vakti kullanır kişi,
Durmuşoğlum ömür, bir an''a sığar.
Kayıt Tarihi : 20.3.2013 10:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!