Ömür Şiiri - Ahmet Sadık Doğru

Sensiz geçen günler gün degil,
Cehennem sancısı.
Şimdi görüyorum da boşu boşuna yaşamışım bir 18 yılı..
Perdeleri aralamakla geçti diğer yarısı:
Biraz toz ve yalnızlık dolu ömrün çıkmazı...
Kitapların yoldaşlığında buldum seni,
Bir İstanbul hatırası canlanır,
Beyoğlu, Bostancı ve Şişli..
Hakikat mı hayal mi diye gezerdim lamba altında;
Şimdi bir Boğaziçi birde Büyükada resmi..
Zımba gibi çocuklardık delerdik her yeri,
Bir gece mehtabında birde serin sularda kaybetti kendimizi.
Koca bir mazi insan ömrü...
Ne yerinirim ne gerinirim, boş ve düz..
Bir savcı tutuyor tutanağı:
Koca silahların içinde ufak mermiler,
Fişek gibi çocuklardı afilli öldürüldüler..