Ebediyet ve ezeliyetin ortasında
Sıkışmışım ve küçüğüm yok denecek kadar
Karnımı doyuruyorum zaman sofrasında
Ömür denilen şey bir lokma yiyecek kadar
Bize ödünç verilen bilinç, gitti gidecek
Taşınacak bir gün geldiği yere usulca
Dünyanın bütün yükü sırtınızdan inecek
Sayfalar bitip cümleye noktayı koyunca
Kayıt Tarihi : 14.4.2009 08:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!