Ömrüme Hiç Değer Biçti Gözlerin

Ufak bir rakı açtı gözlerin,
efkarı kadehe saçtı da gitti...
Yüreğin ateşine erdi sözlerin.
Aşığını kundaklayıp kaçtı da gitti...

Birer birer saydı yaşananları.
Yeminine tuz bastı hayallerin.
Ellerinden sıyrılıp dalgın kalbimin,
ıssız bir kuytuda vurdu da gitti...

Dostun olsam dedin küllü bağrıma.
Yetişmez oldu artık kalbim çağrına.
Bırakıp kendini meçhul yarına,
yaşını göğsüme sildi de gitti...

Edebini mahşere sarıp derinden,
ömrüme hiç değer biçti gözlerin.
Eski bir sancıyı tam da yerinden,
işte bu masada içti de gitti...