Ümit bağlamak boşuna kara gözlere
Yalvarmak yada ağlamak yakışmaz erkeğe
Tek başıma yaşasam ne olur derdim kendime
Sensiz yaşamak ölümmüş. bilemedim
Aşık olmam, tatlı laflara kanmam
Damarlarımda akan çağlayan
Gönlümde sönmek bilmeyen volkan
Hayalin gelmez oldu mutsuz dünyama
Sen ömrümün hazanısın, elin gelini
Daha dün gibi avuçlarımda sıcaklığı avuçlarının
Üstüne çıkıp uçuşumu bulutların
Binlerce kez gezişimi dünyayı
Küçücük beynimdeki hayaller
Uykularımdaki rüyalarla
Güzeldi çocukluğum
Korkunç yaratıklar
Tutki hiç yaşamadık gençliğimizi
Ele ele tutuşup dolaşmadık başıboş
Ben seni,
Sen beni hiç tanımadık
Serserice doğan güneşin ritmine uyup
Yine batışını beklemedik aydınlığın
Özlemişim dostlarımı
Köprüden abideye uzanan caddeyi
Yazın tozu, kışın çamuruyla mahalleyi
Özlemişim can
Özlemişim, sıcacık, güzel havayı
Yalnızlık dolu geceleri artık terkettim
Yuh çektim karanlığına ıssız gecelerin
Yalnızlığa küsüp hayata döndüm
Şimdi sıra sende, sen ağla
……………sen ağla sevgilim
Hep tersleyip beni, dudak büktün
Kadın alkol gibidir tıpkı,
Koklarsan ayılırsın,
İçersen bayılırsın
Her ikisinide beceremezsen kovulursun.
Şiddetli yağmurlar yağar gülümsemeyi tanımamış dudaklarıma
Çarçıra meydanında yanar yüreğim
Çirkin çekilmez bir yalnızlığın içindeyim
Tedirginim
Bağırıyorum avazım çıktığı kadar
Mücadele azmime
Bir intiharın son bulması gibidir yaşam
Bazen deli dolu, sorumsuz
Bazen hüzün yüklüdür
Bazen sevinç
Ara sıra üzüntüdür
Aslında bir bilinmezdir yaşam
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!