Soluduğumuz havadan,
Yalnızca dioksiti değildir karbonun.
Dışarıya verdiğimiz,
Bir can çıkar kana değmiş,
Her solukta ayrı bir can…
Ben sana sevgili, yar demedim ki,
Kendini fasulyeden,nametten sandın.
İsmine hiç; can,cim, eklemedim ki,
Sen kendini canım cicimden sandın.
Ben senin sandığın adam değilem,
Kimbilir,
Hangi sığ sulardan ırmaklar,
Akıtacaksın,
Denizleri dolduracak.
Ve ormanlar,
Bir fidandan,
Heceledim heceledim ismini,
Kalbi taştan ötesine gitmiyon.
Yine bugün inceledim resmini,
Nede hoş tan ötesine gitmiyon.
Kaşını kemana yaya sordurdum,
Zamanın arkasından, fener tutanlar,
Mekanı bir mum kadar, ışıtamazlar.
Yumruk kadar mideyle, bir fil yutanlar,
Fakirin kalesini, kuşatamazlar.
Millete savurulan, yalan dolanlar,
Soğudum,
Buz kesildim,
Hayatın dolabında.
Bir gazoz gibiyim;
Gevrek bir simidin yanında içilesi.
Üzerime dolu gelsin kar gelsin,
Yüreğime alav gelsin har gelsin,
Kulağıma minnet gelsin zar gelsin,
Yeterki o dudu dilli yar gelsin,
Gelsin anam ömrü bahtiyar gelsin,
herkes çapı kadar döner
çapı küçüldükçe kişilerin
daha da hızlı döner
çapsızlar kural dışı
Cana nazar ettikçe,
Sana rastladım Ya Rab.
Dolu dizgin gittikçe,
Sana tosladım Ya Rab.
Kalpteki üç kapakta,
Gündüzlerin bir anlamı,
Kalmayınca anlıyor insan,
Kendi karanlığında ki,
Beyhude yolculuğunu.
Ve anlıyor insan,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!